Arnavutluk’ta Beyin Göçü

Arnavutluk’ta gençler iş bulamama sorunuyla karşı karşıya. Ülkede yeni mezun öğrencilere istihdam sağlanamıyor. Zor ekonomik koşullarla karşı karşıya kalan Arnavutluk gençliği çözümün tek yolu olarak yurt dışına gitmeyi düşünüyor. Yurtdışında, özellikle de Avrupa ülkelerine çalışmak için başvuranların sayısı da gittikçe artıyor. İşsiz gençler, gelişmiş ülkelerde daha iyi yaşam koşullarının sağlandığına inanıyorlar.

İşsizlik sorunu ve gelecek kaygısı arttıkça, beyin göçü de orantılı bir şekilde artıyor. Bilgili ve donanımlı işgücünün yurtdışına göçü, hiç kuşkusuz, ülkeler için çok daha büyük bir kayıp. Kendi kültürüne ve geleneklerine uygun yetişmiş gençliği kaybetmek, ülkenin kolay telafi edebileceği bir şey gibi görünmüyor. Arnavutluk’un geleceği olan eğitimli gençliği kaybetmesi, ülkenin geleceğinde umutsuzluğa da neden oluyor. Kendi kültürüne sahip çıkan gençlik yetiştirmek için emek veren, bu uğurda yatırımlar yapan bir ülkenin, istihdam sağlayamayıp emeklerinin boşa akması bir yana, yetişmiş işgücünü elinden kaçırması çok daha büyük yaralar açmaktadır.

Ülkedeki Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Merkezi tarafından yapılan bir anket, Arnavut öğrencilerin yaklaşık yüzde 80’inin ülkeyi terk etmek istediğini ve mezunların ise neredeyse yüzde 60’ının Arnavutluk’tan ayrılmayı planladığını ortaya koydu. Öte yandan, Arnavutluk dışında okumak için ülkeden ayrılan gençlerin yaklaşık yüzde 95’i ülkelerine dönmek istemiyor.

Yukarıdaki verilerden anlaşılacağı üzere işsizlikten kaynaklı göç sorunu, Arnavutluk’taki gençlerin en temel sorunları arasında yer alıyor. Görünen o ki, Arnavutluk’ta hükümet, bu göç dalgasını durdurmak bir yana; azaltmak için dahi herhangi bir somut sonuç ortaya koyamamıştır.

Avrupa Birliği’nin istatistik kurumu Eurostat’ın yaptığı bir araştırmaya göre; bu göç dalgası aynı hızla devam ederse 70 yıl içerisinde Arnavutluk, herhangi bir kurumunda çalıştıracak eleman bulamayacak.

BEYİN GÖÇÜ NASIL DURDURULUR ?

Arnavutluk’un yurtdışı diasporası oldukça güçlüdür ki, bu çok önemli bir değeridir. Bu kesimin kendilerini milli duygularla Arnavutluk’a bağlı hissetmeleri bir yana, devletin, bu kesimin ülkede yatırım yapmasını sağlaması gerekir. Yatırımın teşviki için özel statüler, kolaylaştırıcı politikalar geliştirilmesinde yarar var.

İşsizliği azaltan, yeni istihdamlar oluşturan uygulamaların hayata geçirilmesi için hükümetin, muhalefetin, sivil toplum örgütlerinin birlik içinde hareketi artık bu ülke için bir zorunluluktur. Ulusal bir yatırım politikasının oluşturulması, ekonomik zekânın ülke ekonomisine katılımının sağlanmasına dönük yasal düzenlemelerin oluşturulması siyasilere düşen görevlerdendir.

Alfrida Shanaj