“Koliçan”ın kahraman Türkçe Sevdalılarına!
Kurtlar puslu havada…
Bir şarkı var dudaklarda ve kulaklarda. Üsküp’ten güneye bir yol var. Koliçaniye… Yukarısı ve aşağısı bir başka güzel… Türkiye’den bir misafirimiz var diyen yollara düşmüş. Elle yapılan bayraklar kınalı ellerde. Güzeller ve yakışıklılar bir yana ihtiyarlar güzel günleri görmek için ömür dilemekte.
Okulda Türkçe eğimi için bir başka vatan toprağında mücadele devam etmekte. İlle de inatlar. Türkçe eğitim almak istiyoruz diye inat ediyorlar. Belki hepsi Karadeniz’den kilometrelerce uzaktalar. Ama inatçılıkları tam bir Karadenizli olduklarını gösteriyor.
Her yerden silah sesleri… Meğer sevinçtenmiş. Köyün girişinde araçtan indik… Yürüdük biraz. Orada şekerin en güzelini yedim… Orada hoş geldiniz yazısının en güzelini okudum. Orada “kurtlar puslu havada, toplanmıştı…”
Ah dalkavuklar ah. Neredeydiniz o gün. Hemşerileri temeli Türkçe olan Türklük davası için mücadele ederken. Nerelerdeydiler acaba. Belki ellerinde viski, boğazda yalılarından bakarak gelecekte yazacakları mektupları kaleme almaktaydılar. Kara kalemleri ile kara kara kelimeler. Ellerindeler, ellerindeler. Takım tutar gibi tuttular birkaç genci. Savurdular birliğimizi.
Herkes tanımaz Zerrin Abaz’ı. Onu İstanbul’da Başkonsolos sanırlar. Onların babaları, babası Üsküp eski müftüsü derler. Oysa o kahraman öğretmen kadın, Koliçani’de ne kahramanlıklar yarattın.
Sahi nerede o çakır gözlü efe “Merita Mustafa”. Plasnitsa’da her evde bir bayrak. Bayrak tutan eller üşümekte. Üşüyen elleri “korkma” diye başlayan şiirlerle, nefeslerle ısınmakta.
21 Aralık. Şarkılar, Türküler. O kahramanlar nerelerdeler. Nerede O, Elmedin Karareşit. Bir kemiğin ardından gidenlere, salon soytarılarına çoktan meydanı terk ettiler.
Sahi aramızda neden güven kalmadı. Bizden kimler nemalandı. Ne çokmuş bizi seven “adını bile koruyamayan “Kuzey Makedonya” ile arasına köprü eden. Kimler geldi “kurtarıcı”. Tırnaklarını törpülerken bir kenarda. Dolarlar birikirken hesaplarda. Ömrümüz törpülendi Vardar kıyısında. Her gelenle sıfırdan başladık. Abecemiz “biz ne Arnavut’uz ne Makedon. Türküz. Türkçe konuşuruz.” Ne kahramanlar geldi geçti. Her şeyi bilen ama…
Bütün Manastır ve Kosova vilayetinde 21 Aralık’ı Türkçe eğitim bayramı olarak kutlayan kardeşlerimizin bayramını bir kez daha kutlarım.
Bayramımız kutlu olsun.
Henüz yorum yok.
Henüz yorum yapılmamış. Yorum Yap!